از دهه 1950 میلادی به این سو، همه خواهان بالا رفتن استانداردهای مدل­های حیوانی شدند؛ زیرا به عنوان شاخه­ای از علم، منجر به بهبود کیفیت آزمایش­ها و رفاه حیوانات می­گردید. بسیاری از گروه­های حمایت از حیوانات در دنیا به طور کلی مخالف هر گونه استفاده از حیوان در آزمایشگاه بوده­اند همین فعالیت­های گروهی و مردمی و سازمان­های حمایت از حیوانات، منجر به ایجاد قوانینی جهت حمایت از حیوانات در پژوهش گردید. تعریف نمودن مفهوم رفاه ماهیان در مقایسه با سایر حیوانات، امری دشوار است اما می­توان آن را به عنوان تلاشی برای فراهم کردن شرایط مساعد سلامتی توصیف نمود تا ماهی بتواند خصوصیات طبیعی رفتاری، اجتماعی و فیزیولوژیکی را از خود نشان دهد. طی 30 سال گذشته، بحث­های مهمی درباره توانایی ماهی برای درک استرس، رنج، سختی، ترس یا درد وجود داشته است. به علاوه، نشان داده شده است که ماهیان و از جمله ماهیان زینتی می­تواند تجربیات منفی را به خاطر آورد که این امر، ظرفیت رفتاری و شناختی ماهی را برای پردازش اطلاعات مختلف و انجام واکنش مناسب نشان می­دهد. برای اجرای مسئولانه پژوهش­های حیوانی لازم است که علاوه بر شناخت و رعایت حقوق حیوانات، جوهره و روح این مقررات یعنی به حداقل رساندن کاربرد حیوانات و تقویت کیفیت زندگی سوژه­های حیوانی، بیشتر مورد توجه پژوهشگران، مدیران و افراد ذیربط قرار گیرد.