ماهیهای زینتی به عنوان محصولاتی با ارزش بالا و کم حجم طبقهبندی میشوند. در هر مرحله از زنجیره تامین ماهیان زینتی، ماهیها به طور بالقوه در معرض عوامل استرسزا هستند که میتواند برای رفاه آنها مضر باشد. در طول بستهبندی، حملونقل و آداپتاسیون، ماهیها میتوانند استرس بالایی را تجربه کنند و رفاه آنها میتواند بهخطر بیفتد که منجر به کاهش ایمنی و مرگومیر بالا میشود. در این میان حملونقل ماهیان در حالت زنده به عنوان عامل اصلی استرس شناخته شده است. تخمین زده میشود که این میزان کمتر از 5٪ برای ماهیهای آب شیرین است و برای ماهیان دریایی صید شده وحشی تا 80٪ میرسد. یکی از مشکلات پیش روی مقررات تجارت ماهیان زینتی، مشکل در نظارت بر رفاه ماهیان زینتی است. در مورد رفاه ماهی در آبزیپروری ماهیان خوراکی و برای فرایندهای تحقیقاتی، قوانینی تعریف شده است، ولی قوانین کمی در مورد رفاه ماهیهای خانگی و زینتی وجود دارد. شاخصهای تعیین رفاه به دو دسته رفتاری و غیر رفتاری قابل تقسیم هستند. برای مثال، تاثیرات فیزیولوژیک ناشی از تراکم بالای نگهداری در ماهیان زینتی میتواند منجر به کاهش کیفیت آب و افزایش رفتارهای تهاجمیشود درحالیکه در برخی دیگر از گونهها، تراکم پایین میتواند منجر به افزایش قلمرو طلبی و افزایش رفتارهای تهاجمی از سوی ماهیان غالب شود که باعث آسیب به افراد ضعیف میشود. به همین دلیل درک سازگاری رفتاری گونههای مختلف ماهیان زینتی ضروری است. همچنین تغییرات کیفیت آب بین هر مرحله از تجارت میتواند ماهی را در معرض استرس قابلتوجهی قرار دهد. یکی از دلایل دشواری ایجاد شاخصهای عملیاتی رفاه (OWI)[1] برای ماهیهای زینتی، تاثیر مورفولوژی این ماهیان بر رفتارهای طبیعی و شناگری است که در برخی گونهها به دلیل دستکاریهای ژنتیکی و ... ماهیانی با چشمهای درشت، بالههای بلند غیر طبیعی و ایجاد حباب است. یکی دیگر از شاخصهای تعیین رفاه، استفاده از مشاهدات صدمات فیزیکی است که در ترکیب با رفتار میتواند برای ارزیابی رفاه ماهیان زینتی مورد استفاده قرار گیرد. با استفاده از شاخصهای رفتاری و غیر رفتاری ارائه شده در این مقاله، میتوان OWI مناسبی برای گونههای مختلف ماهیان زینتی تعریف کرد. برای شروع میتوان شاخصهای عمومی را برای دستهبندیهای بزرگتر (ماهیان آب شیرین یا آب شور، گوشتخوار یا گیاهخوار، ...)، تعریف نمود و بهتدریج OWIs جزئیتر تعریف شود.