خیار دریایی از اجزای مهم زنجیره غذایی در اکوسیستمهای معتدل و آبسنگهای مرجانی بوده و نقش مهمی بهعنوان پودهخوار ایفاء میکند و علاوه بر مصرف خوراکی، دارای خواص ضدویروسی، ضدسرطان و ضدتومور میباشد و در صنعت داروسازی مصارف زیادی دارد. همچنین به دلیل خاصیت زیباشناسی خیارهای دریایی، به دلیل جذابیتهای رفتاری و رنگآمیزیهای ریختی، به عنوان یکی از آبزیان زینتی مورد توجهدارندگان آکواریوم قرار گرفته است. این موجود رسوبات کف بستر استخرهای پرورش آبزیان را میبلعد و درحقیقت به عنوان یک پالاینده طبیعی بستر استخرها محسوب میشود. بنابراین میتوان آن را در مزارع پرورش میگو به صورت توام پرورش داد و در نتیجه باعث رشد سریع خود و میگو و افزایش تولید در هکتار و در نهایت باعث رشد و شکوفایی بیشتر صنعت پرورش میگو در منطقه و استان میگردد. بررسی و مطالعات تنوع گونهای در بین منابع دریایی بهویژه برای گونههایی که بهشکل مصنوعی تکثیر و یا پرورش مییابند، مانند خیارهای دریایی از اهمیت ویژهای در ثبات ذخایر طبیعی آنها برخوردار خواهد بود. تنوع در رنگ در گونههای خیار دریایی که شامل سبز، سیاه و قرمز میباشند در کیفیت مزه و قیمت آنها در بازار تأثیرگذار است؛ بنابراین نیاز به مطالعه و بررسی تنوع زیستی این گونهها از نظر ژنتیکی در مناطقی که فعالیتهای بازسازی ذخایر در حال انجام است، وجود دارد.