بیماری‌های ویروسی از علل شایع بیماری و مرگ در ماهیان پرورشی هستند. بیماری نوظهور ویروس دریاچه‌ای تیلاپیا[1] یک بیماری مهلک جدید به‌ویژه در ماهیان با ارزش اقتصادی است. این ویروس نوظهور، یک تهدید جدی برای آبزی پروری تیلاپیا در آسیا و سراسر جهان می‌باشد. بیماری ویروسی تیلاپیا دریاچه‌ای یک ویروسRNA دار شبه ارتومیکسوویروس[2] است. علایم بالینی ماهیان بیمار شامل: بی‌حالی، کم اشتهایی، کندی حرکت، تغییر رنگ، تخریش پوست و دژنراسیون چشمی، اختلالات در چشم و کدرورت عدسی، اندوفتالمیت، تراکم کلیه، آنسفالیت، احتقان متوسط طحال و کلیه، ضایعات بافتی مغز شامل ادم، خونریزی کانونی در لپتومنینژیس[3] ، و احتقان مویرگی در هر دو ماده سفید و خاکستری مغز است. ویروس دریاچه تیلاپیا،RNA دار با سنس منفی بوده و دارای ژنوم10 قطعه‌ای می‌باشد. مطالعات زیستی نشان داده‌اند که انتقال مستقیم بصورت افقی بسیار مهم است. این ویروس هیچ‌گونه خطری برای سلامتی انسان‌ها ندارد، اما می‌تواند جمعیت آبزیان آلوده را به‌شدت کاهش دهد. در هشدار سازمان فائو اعلام شده که هنوز مشخص نیست این بیماری بتواند از طریق محصولات منجمد تیلاپیا نیز سرایت کند یا خیر لیکن احتمالا سطح توزیع ویروس دریاچه تیلاپیا از آنچه امروز گمان می‌رود گسترده‌تر بوده و تهدید بزرگی علیه پرورش این نوع ماهی در سطح جهانی است. هم‌چون سایر بیماری‌های ویروسی دیگر آبزیان، عملا راهی برای درمان این بیماری وجود ندارد ولی آشنایی بیشتر با خصوصیات این بیماری می‌تواند در پیشگیری از انتقال وگسترش آن مؤثر باشد.
