شاه میگو از جمله آبزیان بسیار پر ارزش و اقتصادی شیلاتی استان غربی، ایران است. ولی متاسفانه با کاهش ذخایر از سال 1394 و اجرای طرح ممنوعیت صید از سال 1397 همچنان عائدی آن از سد مخزنی ارس صفر است. در همین زمینه، تکثیر و پرورش مصنوعی شاه میگو با هدف بازسازی ذخایر و توسعه گونه‌‌های بومی از ذخایر ژنتیکی بومی کشور اهمیت دارد. بنابراین، شناخت هرچه بیشتر فیزیولوژی شاه میگو به‌ویژه شناخت کارکرد سیستم ایمنی و مقاومت در برابر استرس و بیماری ضروری می‌نماید. ایمنی شاه میگوی آب شیرین به دلیل نیاز فوری برای حفاظت از آن مورد توجه زیادی قرار گرفته است. امروزه درک سیستم‌‌های دفاعی سلولی و همورال شاه میگوی آب شیرین افزایش یافته است، اگرچه ساز و کارهای نظارتی درگیر در این فرآیندها باید به‌روز رسانی شوند. مطالعه حاضر شامل مروری بر ایمنی شاه میگوی آب شیرین شامل یک سیستم طبقه‌‌بندی از زیر انواع هموسیت، عوامل مولکولی دخیل در خون‌‌سازی و نقش جمعیت‌‌های هموسیت در پاسخ‌‌های سلولی، از جمله نفوذ هموسیت، التهاب، کپسول‌‌گذاری و پیوند با مسیر مرگ سلولی تله خارج سلولی (ETosis)، همچنین هویت و عملکرد سلول‌‌های هیالین، تولید نئوپلازی و موضوع در حال ظهور نقش هموسیت‌‌های بی‌‌پایه در ایمنی محیطی است. شرایط استرس مراقبت مادری را افزایش می‌‌دهد و رشد و نمو شاه میگوهای نوجوان را به تاخیر می‌‌اندازد. سروتونین اما نه دوپامین، پاسخ استرس و رفتار اضطرابی را در شاه میگوی آب شیرین کنترل می‌‌کند. برای تولید یک نژاد شاه میگو با فنوتیپ مطلوب مقاومت در برابر بیماری و رشد سریع، می توان از طریق بهگزینی فنوتیپی والدین با هدف اصلاح صفات مقاومت در برابر بیماری و تلاقی برای تولید نسل مقاوم در برابر استرس و بیماری برای کاهش مرگ‌‌و‌‌میر، افزایش تولید، افزایش زمان و مسافت حمل‌‌و‌‌نقل استفاده نمود.