ماهی تیلاپیا یکی از مهمترین گونه­های پرورشی آبزیان در جهان بوده و نقش مهمی در اقتصاد شیلاتی بسیاری از کشورها دارد. به­دلیل وجود خصوصیات ویژه ای از جمله امکان سازگاری با محیط جدید، تولید مثل سریع و رشد مناسب در بیش از ۱۰۰ کشور جهان به­عنوان ماهی پرورشی پذیرفته شده است. در این میان وجود بیماری­های مختلف عفونی از جمله بیماری­های باکتریائی و ویروسی به­دلیل بروز تلفات گسترده و ایجاد خسارات اقتصادی قابل توجه، یکی از چالش های اساسی در روند توسعه آبزی پروری این گونه مهم محسوب می­گردند. مطالعات محققین مطرح بر روی بیماری­های ماهی تیلاپیا ثابت کرده است­که در زمان کوتاهی (2-1هفته) پس از معرفی بچه ماهیان به استخرها، احتمال آلودگی به انواع باکتری­ها و انگل­ها (منوژن­ها و تک یاخته­ها) افزایش می­یابد،  همچنین آلودگی به ایریدو ویروس­ها موجب تلفات سنگین ماهیان در ابتدای دوره پرورش می­شود. بیشترین خطر تلفات ماهیان در اواسط و اواخر دوره پرورش ناشی از وجود باکتری­های بیماری­زا  نظیر فلاووباکتریوم­ها Flavobacteriums  و به ویژه آئروموناس هاAeromonads ، استرپتوکوک ها Streptococcus،گونه­های (S.dysgalacti)، (S.iniae) وS.agalactiae) ) می­باشدکه در صورت عدم رعایت نکات ایمنی و اصول بهداشتی می­توانند موجب سپتی سمی، مننگوآنسفالیت، کاهش اشتها، لاغری، بی حالی، خونریزی­های منتشره جلدی واندام­های داخلی، اگزوفتالمی، شنای مارپیچی و زمینه ابتلا به بیماری­های توام با مرگ و میر را ایجاد نمایند. بیماری­های ویروسی ماهیان تیلاپیای پرورشی از اهمیت بیشتری برخوردار بوده و میزان ابتلا و مرگ و میر به سن، درجه حرارت آب و دیگر شرایط پرورشی بستگی دارد؛ از جمله درکشورهای پیشرو، برخی هرپس ویروس­ها Herpes-like virus در دوره لاروی، همچنین بیماری ایریدو ویروسی Iridoviral disease (IVD) و بیماری نکروز عصبی ویروسی  Viral Nervous Necrosisیا (VNN) این صنعت را با تهدیدهای جدی در دنیا مواجه نموده­اند.