در تکوین صنعتی کشت و پرورش ماهیان زینتی، فقدان  غذای زنده مناسب به منظور تغذیه در مراحل مختلف تولید مشکلاتی را به وجود آورده است. در این مقاله به کاربرد روتیفر آب شیرین (Brachionus calyciflorus)، ناپلیوس آرتمیا، دکپسوله سیست آرتمیا و زی توده آن در ماهیان زینتی اشاره شده است.

 نتایج نشان داده است روتیفر ایده آل ترین غذای زنده در مراحل ابتدایی تغذیه ماهی گورامی (Colisa lalia) است که یکی از ماهیان زینتی معروف و کوچک می باشد وقابلیت استفاده از غذاهای بزرگی چون ناپلیوس آرتمیا و مویینا را ندارد. حتی در مقایسه با زرده تخم این ماهی، استفاده از روتیفرنتایج بهتری را در رشد و بازماندگی لارو گورامی( روزهای 12-2)  به دست داده است و اثرات مثبت آن تا زمانی که بتواند از آرتمیا استفاده کند (روزهای  32-13) ادامه دار بوده است.

استفاده از سیست دکپسوله آرتمیا نیز نشان داد که می تواند جایگزین مناسبی برای ناپلیوس آرتمیا  یا حتی مویینا در تغذیه ماهیان زینتی باشد. بچه ماهیان زینتی گوپی (Poecilia reticulata)، مولی (Poecilia sphenops)، پلاتی (Xiphophorus maculatus)، دم شمشیری (Xiphophorus helleri) و نئون تترا (Hyphessobrycon herbertaxelrodi)  به راحتی می توانند از سیست دکپسوله آرتمیا  به جای ناپلیوس آرتمیا یا مویینا استفاده نمایند بدون آنکه دچار تنشی شوند یا رشد و بازماندگی آنها را دچار اختلال یا ضعف نماید. 

این ویژگی ها به اضافه تکنیک های غنی سازی به منظور بهبود و افزایش کیفیت آرتمیا و روتیفر و متعاقب آن ماهیان زینتی مصرف کننده از آنها به خصوص در مرحله لاروی را می توان به توسعه کاربردی غذای زنده در کشت و پرورش ماهیان  زینتی نسبت داد.